O Szamanizmie

Człowiek jest częścią przyrody i pozostaje z nią we wzajemnej zależności, a kosmos i świat nadprzyrodzony są tak blisko rzeczywistości, że człowiek w tym szamani mogą poruszać się pomiędzy tymi światami.

 

Szamanizm to szacunek do wszystkiego co Istnieje. To życie w zgodzie z rytmem przyrody, fazami Księżyca, energią Słońca, Planet i Gwiazd. To widzenie tego co zostało zagubione i ukryte przez materialistyczny świat współczesny. To połączenie z naszym sercem, naszą duszą, intuicją i odczuwaniem przepływu życia. Otwarcie się na to co niewidzialne, na światy i inne rzeczywistości, o których mówili od zawsze mistycy i szamani, a które dopiero teraz nieśmiało odkrywa nowa fizyka

 

Słowo „szaman” pochodzi z języka wschodnio syberyjskich Ewenków, dawniej Tunguzów sza-wiedzieć.

Zatem szaman to ten, który wie i za pomocą swojej wiedzy łączy siłą swojej wiary utrzymując jedność językową, kulturową, artystyczną i społeczną.

 

Szaman pośredniczy pomiędzy światem ludzi i ponad naturalnym światem duchów. Pośrednictwo to następuje podczas wywoływania odmiennego stanu świadomości zwanego także transem czy ekstazą, który przejawia się jako przeżycie podróży, podczas której szaman symbolicznie przenosi się w zaświaty, spotykając tam dusze przodków, duchy czy bóstwa. Ekstatyczna komunikacja jest podstawową zdolnością szamana. Są to pieśni, modlitwy, hymny, błogosławieństwa, oraz szereg rozmaitych dźwięków i kodów. Do tego dochodzi także gestykulacja, mimika, ruch i taniec rytualny.

 

Przede wszystkim opiera się na wierzeniu, że we wszystkim co nas otacza żyją duchy. Całe nasze otoczenie jest siedziba duchów. Uduchowione są także wszystkie elementy przyrody (żywioły, kierunki świata, zjawiska pogodowe) Duchy widziane są jako gospodarze także rozmaitych wyrobów ludzkich, przedmiotów i narzędzi rytualnych. Duchy te są zdolne do działania na korzyść lub szkodę człowieka. Zarządzają także strefami, od których zależy pomyślność społeczności (bezbolesne porody, zdrowie, powodzenie na polowaniach, bogate zbiory i plony). Równie ważna jest też koncepcja czterech żywiołów i kierunków świata według których przeprowadzane są wszystkie obrzędy. Oraz koncepcja  siedmiu świętych kierunków, która tworzy sferę. Włączając w kierunki kardynalne kierunek Dolny, Górny i Centrum. 

Szamanizm zakłada, że wszechświat składa się z trzech sfer kosmicznych, połączonych ze sobą centralną osią. Występuje trójdzielny podział świata – na świat podziemny, świat środkowy i świat górny. Zarówno świat dolny jak i górny miał budowę wielowarstwową, zwykle 9-cio stopniową, a każdą z warstw zamieszkiwały odpowiednie dla niej bóstwa i inne istoty mityczne. Wszystkie sfery wszechświata połączone były „osią światów” znajdującą się w jego centrum, która umożliwiała komunikację w tej mitycznej przestrzeni i zapewniała kontakt istot zamieszkujących poszczególne sfery. Centralna oś zwana jest także axis mundi lub Drzewem Życia, po którym szamani wspinają się lub schodzą w dół w swoich podróżach w inne wymiary.

Według niektórych badaczy wertykalny model świata uważa się za przed szamański, w odróżnieniu od późniejszego czysto szamańskiego modelu horyzontalnego, widzianego w postaci rzeki kosmicznej, której źródła znajdują się na południu, a ujście – na północy.

Wśród ludów Syberyjskich ważna jest również zasada kosmicznej równowagi. Równowaga jest stanem początku i stanem końca. Stanowi także zasadę świata. Brak równowagi przynosi nieszczęście, które należy usunąć poprzez obrzęd.

Równowaga jest burzona w procesie aktywności życiowej człowieka, zwłaszcza produkcyjnej, ale także poprzez działania złych duchów i rożnych bezosobowych sił. Obrzęd zmierza do przywrócenia początkowej równowagi. Obrzędy i działania magiczne to także praktyczny wyraz systemu mitologicznego i ceremonialnego. Święta kalendarzowe odprawiane w przełomowych momentach cyklu przyrodniczego (równonoce, przesilenia) oraz święta sezonowe (obrzędy myśliwskie, święto niedźwiedzia, święto odnawiania kostiumu szamana).

 

Szamanizm Syberyjski- Elena Nowik

Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy- Mircea Eliade
Droga Szamana -Michael Harner
Szamani Eurazjatyccy- Mihaly Hoppal

Odzyskiwanie Duszy- Sandra Ingerman

13 Pierwotnych Matek Klanowych- Jamie Sams
Cztery Kierunki- van Kampenhout

Szaman- Ya’Acov Darling Khan

Dawna mądrość na nowe czasy- Geseko von Lüpke

Choroba Szamańska- Jacek Hugo Bader

Szamanizm w praktyce- Robert Palusiński

 

Zdjęcia: James Skunca, wyspa Olchon, Syberia 2010.