O Matce

Wczorajszy Dzień Matki, skłonił mnie do rozważań dotyczących tego zagadnienia.

Archetyp matki to uniwersalny motyw, ściśle związany z mocą dawania życia. W mitologii, metafizyce i wierzeniach kobiecość jest zawsze wiązana z zasadą życia, ziemią, płodnością, energią jin, niezniszczalną materią, kosmosem. Dlatego archetyp ten jest symbolem macierzyństwa, życia i natury. Jej sfera działania to przede wszystkim tajemnice dotyczące przyrody, a przez to świata instynktów kobiecych i cyklu biologicznego – od młodej dziewczyny, przez matkę, do starej kobiety. Jej centrum aktywności to serce, a zatem bogini matka zajmuje się relacjami międzyludzkimi. Jest wzorem opiekunki, dającej i troszczącej się o życie, o swoje potomstwo. Jednak matka to nie tylko uosobienie dobra i miłości, dla obrony swojego potomstwa potrafi przyjąć także waleczną, agresywną i niszczycielską postać. By zrozumieć wartości jakie niesie ze sobą ten archetyp, zapoznajcie się z takimi Boginiami jak Gaja, Demeter, Izyda, Parwati czy Mokosz.

Ostatnio realizowałam zamówienie na pomalowanie odlewu gipsowego z torsu ciężarnej kobiety. Powstał z tego obraz pt: „Apoteoza macierzyństwa”, pochwała macierzyństwa, którego ja sama nigdy nie zaznałam. Był to prezent na Dzień Matki od Artura, kochającego męża dla Kamili- żony i matki ich czwórki dzieci.

Malowanie torsu z odlewu gipsowego nie należało do najłatwiejszych ale i bycie matką nie zawsze jest przecież proste. Długo medytowałam nad tym torsem, czasem sama zastanawiałam się jak by to było być matką? Dlaczego nią nie zostałam?

Zawsze uważałam, że nie nadaję się na matkę, niezależna, bezkompromisowa, zawsze w podróży, bez stałych dochodów i miejsca zamieszkania, nieustannie poświęcająca się dla sztuki i zgłębiania tajników życia i duchowości. Nie umiałam także znaleźć odpowiedniego partnera by mieć już ten swój upragniony dom i rodzinę. A czas płynie. Czy żałuję? Nie. Nadal nie mam na to przestrzeni, nadal nie umiem się zdobyć na tak ogromną odpowiedzialność. Ale zaczynam coraz bardziej doceniać ten dar i odnajdywać także w sobie cechy zawsze troszczącej sie o wszystko i wszystkich matki. 

Dało mi to też zupełnie inne spojrzenie na swoją matkę. Dziecko zawsze ma jakieś pretensje do swoich rodziców, ale z czasem rodzi się zrozumienie i wdzięczność, za dar życia, za opiekę i wychowanie, za wszystkie lekcje i nauki, za troskę, za nieocenione i nieustające wsparcie jakim obdarza mnie obojga rodziców na każdym etapie mojego życia. 

Odkąd pamiętam mama wspierała mój talent, posłała mnie najpierw na dodatkowe zajęcia w ognisku plastycznym, dzięki temu z łatwością dostałam się do liceum plastycznego, wspierała mnie finansowo także na studiach w poznańskiej ASP, a nawet kiedy studiowałam za granicą w Anglii i Holandii. To po mamie odziedziczyłam wiele zdolności manualnych i talentów artystycznych. Do dzisiaj mama hobbistycznie zajmuje się rękodziełem, ma także rękę do kwiatów i roślin, potrafi szyć, gotować, haftować, robić bukiety i wszelkie ozdoby, nawet  leczyła nas ziołami i swoją energetyczną mocą miłości.

To mama pokazała mi swoją miłość do lasu, do gór i świata przyrody. To jej pragnienie zaprowadziło nas z Rybnika do Węgierskiej Górki, gdzie są jej korzenie.

Zawdzięczam jej tak wiele, że nie sposób tego wszystkiego opisać, ale doceniam. Choć prościej wejść w niezadowolenie, kłótnie i sprzeczki, pretensje i roszczenia. Dlatego tak bardzo lubię te momenty głębokich refleksji, słów płynących z serca, i łez wdzięczności toczących się po policzkach….

Życzę wszystkim mamom wszelkiej Pomyślności i ogromu Miłości <3